Inleiding op Vergilius
- Levensloop:
Publius Vergilius Maro werd geboren op 15 oktober 70 v. Chr. in een klein dorpje in het noorden van Italië, Andes (in de buurt van Mantua, zie kaart). Hij ging in Milaan retorica studeren, maar de dromerige en schuchtere jongeman voelde er niks voor om voor een groot publiek te spreken en verkoos om zich, net zoals Tityrus en Meliboeus, onder de lommerte van een boom te wijden aan zijn favoriete bezigheid: poëzie. Vergilius voltooide zijn studies in Rome en stortte zich in Napels op de epicureïsche filosofie.
In 42 v. Chr. bleef Vergilius niet gespaard van de landonteigeningen, die Octavianus liet doorvoeren om de veteranen die slag hadden geleverd bij Philippi te vergoeden. Vergilius zocht zijn toevlucht in de grootstad en kwam onder de bescherming te staan van Asinius Pollio en Maecenas, twee respectabele lieden die al snel het uitzonderlijk literaire talent van Vergilius hadden opgemerkt. Zij schonken Vergilius de rust en de vrije tijd die hij nodig had om zich bezig te houden met de letteren.
In 19 v. Chr. valt Vergilius een onfortuinlijk vroege dood ten deel. Hij had op dat ogenblik nog steeds niet de laatste hand gelegd aan zijn Aeneis. Hij gaf aan vrienden het bevel zijn magnum opus aan de vlammen toe te vertrouwen, een raad die zijn vrienden gelukkig in de wind sloegen.
- Oeuvre:
- Bucolica (/ Eclogae): in navolging van Theokritos van Syracuse; de dramatis personae, Tityrus en Meliboeus, hoewel herders, lijken niets anders te doen te hebben dan zich te koesteren onder de schaduw van een boom, terwijl ze hun amoureuze en poëticale conflicten uitvechten.
- Georgica:4 boeken over de landbouw, de boomkwekerij & wijnbouw, de veetelt en tot slot de bijenteelt.
- Aeneis: 12 boeken gemodelleerd naar de Homerische epen. De eerste zes boeken beschrijven de zwerftocht van Aeneas om van Troje naar Italië te komen (cf. Odusseia) en in de laatste zes boeken staat de strijd van Aeneas om zich in het Italische rijk te vestigen centraal.
Het sobere grafschrift (elegisch distichon) omvat het ganse oeuvre van Vergilius:
Mantua me genuit, Calabri rapuere, tenet nunc
Mantua heeft me grootgebracht, Calabrië rukte me weg, nu lig ik
Parthenope; cecini pascua, rura, duces.
in Napels; weiden, akkers en leiders heb ik bezongen.
"Pascua" verwijst naar de Bucolica, "rura" naar de Georgica en "duces" naar de Aeneis. Tegelijkertijd omvat het grafschrift de leefwereld in toto van de Romeinen: want zoals het cliché wil, waren de Romeinen niet meer dan ongelikte boeren en krijgshaftige soldaten.
Dit artikel valt onder de licensiebepalingen van Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 2.5 License